Stanowi rozwinięcie zasady Premacka. Została stworzona przez Williama Timberlake i Jamesa Allison. Teoria deprywacji reakcji głosi, że zachowania pozostające w repertuarze danej osoby tworzą w stałych warunkach zrównoważony układ. W przypadku dowolnych zachowań przeznaczony na nie czas będzie względnie niezmienny każdego dnia, tworząc tzw. punkt błogostanu. Jeśli zostanie narzucone ograniczenie w postaci zależności wymuszającej inną niż ulubiona proporcja czasu poświęcanego wybranym zachowaniom, nastąpi efekt regulacyjny i czas poświęcany jednej aktywności wydłuży się (efekt wzmocnienia), by zminimalizować ograniczenia w czasie poświęcanym drugiej aktywności (pełniącej w danym momencie funkcję wzmocnienia). Oznacza to, że jedna z czynności (mniej preferowana) zacznie być wykonywana przez dłuższy czas niż dotąd. Jeśli 30 minut uczenia się umożliwia godzinne korzystanie ze smartfonu, to dana osoba zaangażuje się w godzinną naukę, aby móc przez dwie godziny korzystać ze smartfonu. Silna deprywacja nabiera cech wzmacniania prowadząc do wzmocnienia uczenia się. Z teorii tej wynika założenie, że każde zachowanie może służyć jako wzmocnienie lub kara pod warunkiem włączenia go w system ograniczeń prowadzący do niedoboru lub nadmiaru określonej aktywności powyżej lub poniżej jej podstawowego poziomu.