Warunkowanie klasyczne (ang. classical conditioning)
Proces uczenia się, w którym pierwotnie obojętny bodziec po skojarzeniu z bodźcem bezwarunkowym, wywołującym określoną reakcję bezwarunkową, nabiera zdolności do wywoływania tej reakcji stając się wtedy bodźcem warunkowym, a wywoływana przez niego reakcja zwana jest reakcją warunkową.
Ze względu na czas prezentacji bodźca obojętnego i bodźca bezwarunkowego wyróżnia się cztery rodzaje warunkowania klasycznego:
Warunkowanie klasyczne zostało opisane po raz pierwszy przez Iwana P. Pawłowa, dlatego bywa określane mianem warunkowanie pawłowskie.
Warunkowanie klasyczne nazywane jest za Skinnerem warunkowaniem reaktywnym.
W proces warunkowania klasycznego zaangażowane są: