Model najmniej restrykcyjnej interwencji (ang. least restrictive intervention model)

Hierarchia metod ukierunkowanych na redukcję zachowań trudnych. Składa się z poziomów, do których zakwalifikowane są techniki o różnym stopniu restrykcyjności. Model najmniej restrykcyjnej interwencji został opracowany w celu zapewnienia, że terapeuci będą stosowali tylko te procedury, które są konieczne i wystarczające do wyeliminowania zachowania trudnego lub zmniejszenia częstości jego występowania do akceptowalnego społecznie poziomu.

Model najmniej restrykcyjnej interwencji Richarda Foxx’a składa się z trzech poziomów na które składają się następujące procedury:

Poziom I

• wzmacnianie różnicujące (DRA, DRO, DRI, DRL);
• nasycanie;
• systematyczne odwrażliwianie;
• kontrakt behawioralny.

Poziom II

• koszt reakcji;
• time-out bez wykluczenia;
• praktyka negatywna bez wspomagania fizycznego.

Poziom III

• time-out z wykluczeniem,
• hiperkorekcja,
• unieruchomienie fizyczne,
• stosowanie bodźców awersyjnych (niedopuszczalne są bodźce bólowe, krzyk lub takie, które mogą doprowadzić do uszkodzeń ciała)
• praktyka negatywna ze wspomaganiem fizycznym.

Powrót do spisu